-
1 nie zhańbił się nigdy pracą
ирон. он никогда́ не утружда́л себя́ рабо́той -
2 zhańbić się
-
3 zhańb|ić
pf książk. Ⅰ vt to disgrace, to dishonour GB, to dishonor US [osobę, nazwisko, dobre imię]- jego postępowanie zhańbiło całą rodzinę his behaviour disgraced the whole family- pamięć zmarłego została zhańbiona oszczerstwem the memory of the deceased was sullied by slanderⅡ zhańbić się (okryć się hańbą) to disgrace oneself, to dishonour oneself GB, to dishonor oneself USThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zhańb|ić
См. также в других словарях:
zhańbić — dk VIa, zhańbićbię, zhańbićbisz, zhańb, zhańbićbił, zhańbićbiony «okryć hańbą; zbezcześcić, zniesławić, pohańbić» Zhańbić kogoś oszczerstwem. Zhańbić dziewczynę, kobietę. Swoim postępowaniem zhańbił nazwisko, rodzinę. Zhańbić czyjeś dobre imię.… … Słownik języka polskiego